Ο Γαλάτης στρατηγός Βρέννος το 279 π.Χ. εισβάλλει στην Ελλάδα και φθάνοντας ως το Κάλλιο της Φωκίδος, αφού έχει σπείρει την καταστροφή στο πέρασμά του, επιχειρεί να καταστρέψει και να αιχμαλωτίσει τον ντόπιο πληθυσμό.
Οι γυναίκες του Καλλίου δίνουν την ύστατη μάχη και όπως εξιστορεί στα "Φωκικά" ο περιηγητής Παυσανίας, αυτοκτονούν για να μην σκλαβωθούν στον κατακτητή.
"Οι γυναίκες και οι ενήλικες παρθένες, αν είχαν καθόλου γνώση, σκοτώθηκαν μόλις καταλήφθηκε η πόλη. Αυτές που επέζησαν υπέφεραν ανομολόγητης βίας κάθε είδους εξευτελισμό στα χέρια ανθρώπων που είχαν εξίσου αποκλεισμένο και το έλεος και τον έρωτα. Κάθε γυναίκα που τύχαινε να βρει ένα Γαλατικό μαχαίρι αυτοκτονούσε. Για τις άλλες προορίζονταν το αναπόφευκτο από πείνα και αϋπνία, μιας και οι άστεγοι βάρβαροι τις κακοποιούσαν με τη σειρά, ικανοποιώντας τα πάθη τους πότε σε ψυχομαχούσες γυναίκες αλλά και όταν ήταν ήδη νεκρές."
Μία απλή ιστορία; Όχι. Η Ελευθερία στην Ελλάδα έχει ρίζες στην ψυχή του Έλληνα. Το 1803 ο Αλή Πασάς περικυκλώνει το Ζάλογγο. Η κόρη του Νώτη Μπότσαρη, για να μην πιαστεί από τους Τούρκους, αγκαλιά με την τραυματισμένη της μητέρα ρίχνεται από τα βράχια του Ζαλόγγου. Ακουλουθούν και άλλες αδούλωτες γυναίκες, με τα παιδιά στην αγκαλιά.
Είναι γραμμένη στο κύτταρο του Έλληνα η λέξη Ελευθερία, μία λέξη που γεννήθηκε κάτω από τον ήλιο και πάνω στην κορφή του Ολύμπου.
Χιλιάδες ιστορίες, στον βωμό του Χρέους.΄
Όταν η στιγμή καλεί συστράτευση για την προστασία της χώρας, σύσσωμος ο ελληνικός λαός δίνει βροντερό "παρών".
1940. Οι Έλληνες υπερασπίζονται τα σύνορα και εκεί στα δύσκολα και κακοτράχαλα μονοπάτια, όπου ακόμα και τα μουλάρια δυσκολεύονται να περάσουν, γίνεται το θαύμα.
Και το λαϊκό τραγούδι εξιστορεί :
"Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις"
Σήμερα βιώνουμε τον χειρότερο πόλεμο της ιστορίας μας, έναν οικονομικό πόλεμο που τα παγκόσμια χρηματοπιστωτικά συστήματα δια χειρός γερμανικής καγκελαρίας και τρόϊκας, στήνουν την αγχόνη για τον αφανισμό του ελληνικού λαού.
Περήφανος ο Έλληνας, καταρρακωμένος, οδηγείται στη απελπισία και στην απομόνωση, μία απομόνωση που όπως λέει ο Μίκης Θεοδωράκης, τον βάζει στον κύκλο του σκορπιού, δηλαδή αυτοκτονεί με το ίδιο του το κεντρί όταν περικυκλωθεί από την φωτιά.
Πρέπει ο Έλληνας να έχει την μοίρα του σκορπιού;
Πρέπει ο Έλληνας να βαδίσει προς τα βράχια του Καλλίου ή του Ζαλόγγου;
ΟΧΙ !
Να δώσουμε όλοι ενωμένοι την μάχη. Να έρθουμε ο ένας κοντά
στον άλλον. Να αντλήσουμε κουράγιο και να ορθώσουμε χορό Απελευθερωτικό. Και ο Βρέννος και ο Αλή Πασάς, έχουν χαθεί.
Η Ελλάδα είναι παρούσα στους ιστορικούς δρόμους και έχουμε Χρέος να συνεχίσουμε τον βηματισμό της.
Σ.Μ.
Ο Πίνακας είναι "Οι Σουλιώτισσες"
του Ary Scheffer (1827)
