.jpg)
Ο φιλόσοφος στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια μιας
μεγάλης αρχικής περιόδου, υπήρξε συγχρόνως και πολίτης. Γι’ αυτό ακριβώς εκλήθη
αρκετές φορές να «νομοθετήσει», στην πόλη του ή σε κάποια άλλη πόλη. Ο Σόλων
είναι το λαμπρότερο παράδειγμα. Αλλά και το 443 ακόμη, όταν οι Αθηναίοι
δημιούργησαν στην ’Ιταλία μια πανελλήνια αποικία, τούς Θουρίους, από τον
Πρωταγόρα ζήτησαν να θέσει τούς νόμους. Ο τελευταίος αυτής της σειράς — ο
τελευταίος μεγάλος εν πάση περιπτώσει— είναι ο Σωκράτης. Ο Σωκράτης είναι
φιλόσοφος, άλλα είναι και πολίτης. Συζητεί με όλους τούς συμπολίτες του στην
αγορά.
Έχει οικογένεια και παιδιά. Συμμετέχει σε τρεις εκστρατείες. Αναλαμβάνει το
ύπατο αξίωμα- είναι Επιστάτης των πρυτάνεων (Πρόεδρος της Δημοκρατίας για μία
μέρα) ίσως στην πιο τραγική στιγμή της ιστορίας της αθηναϊκής δημοκρατίας, την
ήμερα της δίκης των στρατηγών πού
νίκησαν στις Αργινούσες. Τότε πού, προεδρεύοντας στην Εκκλησία του Δήμου,
αντιμετώπισε θαρραλέα το έξαλλο πλήθος και αρνήθηκε να αρχίσει παράνομα τη
διαδικασία κατά των στρατηγών.
Όπως, λίγα χρόνια αργότερα, αρνήθηκε να
υπακούσει στις διαταγές των Τριάκοντα και να συλλάβει παράνομα ένα πολίτη. Η
δίκη και ή καταδίκη του είναι μια τραγωδία με την κυριολεκτική σημασία τού
όρου, όπου θα ήταν ανόητο να ψάξουμε για αθώους και ένοχους.
Κ. Καστοριάδης
Από το βιβλίο "Ο
θρυμματισμένος κόσμος" που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις Ύψιλον.
